Abp Marek Jędraszewski o aborcji: "W sprawach tak wielkich i świętych, jakimi są zwłaszcza ludzkie życie, nie wolno tworzyć referendów"

Arcybiskup w homilii odwołał się do twierdzeń współczesnych uczonych, ludzi częstokroć otwartych na transcendencję, niekiedy wręcz wierzących, którzy poznają świat i prawidła nimi rządzące, którzy "zwłaszcza ostatnio w sposób jednoznaczny stwierdzili: każde życie ludzkie zaczyna się w chwili poczęcia".

- To wtedy mamy już do czynienia z człowiekiem, któremu jeśli pozwolimy, będzie się rozwijało, urodzi się, będzie wzrastało, będzie dorosłym człowiekiem. To zawdzięczamy zwłaszcza genetykom - mówił metropolita.

Wspomniał też o ludziach, którzy częstokroć "w cudzysłowie: w niezaplanowanym dziecku widzą dla siebie śmiertelne zagrożenie, i dlatego uważają, że to dziecko nie powinno dalej istnieć, i określają w różny sposób to co jest już i co tworzy się w łonie matek, w najprzeróżniejszy sposob, by nie powiedzieć: to jest już dziecko, to jest ktoś inny, kto domaga się opieki i miłości".

No ale zapatrzenie się na własne ja, w tzw. samorealizację, to sprawia, że wszystko, co temu ja zagraża, jawi się jako wróg, którego trzeba usunąć z przestrzeni własnego życia - mówił duchowny.

Przywołał też przykład oportunistów, ludzi żyjących "w okowach politycznej poprawności, i tzw. tolerancji, ludzi gotowych walczyć o prawa dla zwierząt, ale nie o prawa dla poczętego już i żyjącego dziecka, ludzi, którzy chcą proponować referendum w sprawie legalności aborcji".

Ale przecież w sprawach tak wielkich i świętych, jakimi są zwłaszcza ludzkie życie, nie wolno tworzyć referendów. Tak samo jak się referendów nie urządza w sprawie czy 2 i 2 jest cztery. W tych sprawach się nie dyskutuje i nie większość ma decydować. Większość w sensie demokratyczna, czy ktoś może żyć czy nie - mówił dalej metropolita.

Wielokrotnie, kiedy był jeszcze w Łodzi, odwiedzał Centrum Matki. - Widziałem małe dzieciątka w inkubatorach, w myśl niektórych powinny być dawno zabite. Przy tych inkubatorach byli nie tylko lekarze i pielęgniarki, robiący wszystko co możliwe, żeby to dziecko żyło dalej. Ale byli także rodzice, matka, ojciec, nieraz spędzający po kilka godzin dziennie przy tych swoich dzieciątkach - mówił metropolita.

Poznał lekarzy, którzy potrafili na tych dzieciach dokonywać bardzo skomplikowanych operacji, byleby mogły żyć.

Byleby ci lekarze mogli powiedzieć rodzicom tych dzieci: tak, będą żyły. Spotkałem też lekarza, dorosłego człowieka, który będąc malutkim dzieckiem, został uratowany przez lekarzy, a dzisiaj jako lekarz tam pracujący spłaca swój dług wdzięczności - dodał arcybiskup

- Są tacy ludzie i musimy ich wspierać, i w ten sposób budować to, do czego nas wzywał Jan Paweł II, cywilizację miłości, a nie zgadzać się na cywilizację śmierci, poddawać się - skwitował.