Zmierzch mistrza

<!** Image 1 align=left alt="Image 38563" >Ernesto Hoost należy do legendarnych postaci ringu. Specjalizuje się w zawodowych walkach muay thai i „kopanym” boksie. Sportowi komentatorzy porównują ciemnoskórego Surinamczyka, reprezentującego barwy Holandii, do wielkich ringowych tuzów Muhammeda Alego, Georgesa Foremana i Lennoksa Lewisa.

Ostatnio Ernesto Hoost wystąpił w Osace w K-1, półfinale kick - boxingu, gdzie nie bez trudu pokonał Japończyka Jusuke Fujimotto. Dzięki temu po raz jedenasty zakwalifikował się do światowego finału, który rozegrany zostanie na początku grudnia. Na walkach Holendra uczyły się dwa pokolenia i kiedy pojawia się w ringu na trybuny ściąga ogromną rzeszę ludzi. Tak też było w Osace, gdzie jego potyczki obserwowało około 20 tysięcy kibiców. Ernesto Hoost choć wygrał ten półfinał, to nie zachwycił jak dawniej. W ringu był wolniejszy, brakowało mu dynamiki i podczas kopnięć (w końcówce spotkania), nie utrzymywał na nogach równowagi. Ciekawe, dlaczego? Czy nadchodzi kres kariery mistrza. Bo przecież liczy on 41 lat i zdrowie już nie to, a także nie taka perfekcja ciosów rękoma i kopnięć.

Uważam, że czas chyba skończyć przygodę z tym sportem, bo następna gala w K-1 może dla Holendra okazać się nieszczęściem. A lepiej zejść z ringu w glorii chwały, niż jako przegrany. I rywali przybywa jak choćby młodsi wiekiem Reme Boniawsky, Rusłan Karawajew lub Francuz Jerome Le Banner. Z tym ostatnim w Osace walczył Polak z australijskim paszportem Paweł Słowiński. Niestety, zszedł pokonany z ringu.