Ostatnia szansa Rickardssona?

Ogromne ilości pyłu i kurzu z twardego, ułożonego zaledwie dwa dni temu toru wzbijali trenujący na Millenium Stadium.

<!** Image 2 align=right alt="Image 25609" >Jeszcze wczoraj rano na torze pracowały walce ubijające nawierzchnię, której jakość ma zadowolić ponad 40-tysięczną widownię. Tylu bowiem kibiców spodziewają się organizatorzy z Benfield Sports International.

Przyczepny pas

Pokonujący treningowe okrążenia zawodnicy przyjmują różne sposoby odbycia treningu oficjalnego. Na tak twardym torze jaki mieli do dyspozycji jeźdźcy tworzy się przyczepny pas po spalonej gumie opon. Ten czarny ślad pozwala na najszybszą jazdę, ale daje tylko jedną ścieżkę. Ci, którzy trzymali się jej uzyskiwali najlepsze czasy na jedno okrążenie.

Najszybszy był Leigh Adams, ale doskonałe czasy „kręcili” też Simon Stead i Greg Hancock. Dzisiejszy turniej będzie niezmiernie ważny dla Tony’ego Rickardssona, któremu tylko zwycięstwo w Walii może pozwolić na zakończenie międzynarodowej kariery żużlowej „z twarzą”. Na treningu jeździł dość pasywnie, ale... ochotę na wielki wynik z pewnością ma.

Niezłe próby

Polacy zaprezentowali się nieźle, a przypomnieć trzeba, ze dobre występy na sztucznym torze w Cardiff mają za sobą i Gollob i Hampel.

<!** reklama left>Nadzieję na przełamanie złej passy ma wciąż Piotr Protasiewicz, który w końcówce treningu pilnie mierzył czasy trenujących rywali z numerami 1-12.

- Nic wielkiego się dziś nie zdarzyło - powiedział jedyny polski reprezentant naszego regionu w cyklu GP - więc nie będę składał żadnych deklaracji, bo i po co? Wiadomo, że się staram. Czasy, które uzyskują rywale są dobre, a duże wrażenie na mnie zrobił Adams. Ja sam? Hmm... Mieszczę się w... pierwszej szesnastce.