Nie żaden pan, tylko partner

Jej nerwowość wzrastała z każdym spojrzeniem rzuconym w kierunku mężczyzny. Widać było, że jest gotowa kupić cokolwiek, by tylko skończyć sklepowe męki swego pana. W końcu on wstał z miękkiego siedziska i oświadczył, że ma dość i za 5 minut wychodzi. Skonsternowane ekspedientki uwijały się, by limit czasowy wykorzystać i sprzedać klientce jakiekolwiek buty. Ona także, wyraźnie już przestraszona, zdecydowała się na czarne, nieszczególnej urody pantofle. Wówczas mężczyzna ostentacyjnie wyjął z portfela kartę i zapłacił. Kobieta, choć zestresowana i chyba nie do końca zadowolona, rzuciła mu się na szyję i pięknie podziękowała. Ohyda.
Głęboko wierzę, że wraz z upływającym czasem takie obrazki będą coraz rzadsze. Tym bardziej, że wiele par zupełnie inaczej niż klienci sklepu z butami patrzy na życie. Znam dziewczynę, która z powodzeniem prowadzi własny salon fryzjerski. Podjęła wyzwanie i mimo konkurencji - udało się. Ma narzeczonego i oboje bardzo marzą o dziecku. Ale jak tu mieć potomstwo, kiedy się jest jednoosobową firmą? Oni znaleźli rozwiązanie. Chłopak właśnie się przyucza do mycia włosów i nakładania farb. Strzyżenie i czesanie, czyli czynności wymagające fachowych umiejętności, zostawia swojej partnerce. Na szczęście sam jest agentem ubezpieczeniowym, może spotykać się z klientami nawet wieczorem. Kiedy więc ona zajdzie w ciążę, będzie mógł ją odciążyć w pracy. Salon przestanie działać, ale na krótko.

Dysonans pomiędzy tymi dwiema historiami jest ogromny. Mnie znacznie bardziej podoba się ta druga. Bo skoro już mężczyźni nie całują kobiet w rękę, nie płacą za kolacje w restauracji i w przejściu nie puszczają przodem, niech będą po prostu partnerami.