Młodzi nie chcą studiować chirurgii, ortopedii, ginekologii, bo kierunki te wymagają poświęcenia

Warszawskie środowisko medyczne, w tym stołeczna rada lekarska, opracowało projekty trzech ustaw, które mają poprawić sytuację w systemie ochrony zdrowia. Jedna z nich dotyczy połączenia działań dwóch ministerstw; zdrowia oraz rodziny, pracy i polityki społecznej.

Nie wiem, czy jest to możliwe. Z punktu widzenie osoby przewlekle chorej, takie rozwiązanie prawdopodobnie byłoby korzystne. Troska nad pacjentem, to przede wszystkim rozwój opieki paliatywnej oraz opieki domowej. Niezwykle ważna jest aktywność lekarzy rodzinnych, który rzeczywiście mogliby współpracować z pracownikami socjalnymi.

Kolejny projekt dotyczy zwiększenia nakładów na ochronę zdrowia.

- Nic nowego, o konieczności zwiększenia nakładów mówi się od wielu lat. Ale, teraz pojawiło się nowe zjawisko; nie ma komu „przerobić” tych pieniędzy. Nie ma lekarzy, a przecież nawet za najnowocześniejszą maszyną musi ktoś stać.

Może więc warto postawić na rozwój uczelni medycznych i zacząć im przekazywać większe pieniądze?
- Nie wiem, czy to pomoże. Sytuacja jest bardzo niepokojąca. Wolne miejsca są, nie ma chętnych! Młodzi ludzie nie chcą studiować chirurgii, ortopedii, ginekologii. Nie chcą też być lekarzami rodzinnymi. Dużo obowiązków, dużo wyrzeczeń, małe pieniądze. Moim zdaniem to są główne powody. Kiedyś było więcej fascynatów, takich jak ja. Poświęcaliśmy wiele wolnego czasu, by nabrać doświadczenia. W czasie nauki, w okresie, kiedy umysł jest najbardziej chłonny, nie da się wypoczywać dwa razy w roku; latem na jachcie, a zimą w Szwajcarii na nartach.

Wiele mówi się o onkologii, czy i ta dziedzina jest również zaniedbywana.

- Myślę, że nie. Jednak większą czujność onkologiczną powinni wykazać lekarze rodzinni. Chodzi o wczesną wykrywalność oraz o profilaktykę, czyli na przykład walkę z nałogami. Niestety, nadal wielu pacjentów trafia do nas, chirurdzy też przecież operują nowotwory, za późno – wtedy, kiedy nic już nie można zrobić.