Łowienie ryb i zabawy w chowanego. Opowiadania dzieci z okazji Dnia Babci i Dziadka

Wiadomo, że dzieci patrzą na pewne czynności i zachowania z innej perspektywy niż dorośli. Dlatego oddaliśmy głos najmłodszym. W końcu to oni najlepiej opiszą swoich dziadków.

– Dziadek uwielbia łowić rybki i często z nim jeżdżę. Ma swoje ulubione miejsce nad rzeką – powiedziała Lena. Na to wspomnienie pozostałe dzieci zareagowały z entuzjazmem. Niektóre wnuki pochwaliły się, że mają nawet własne wędki. Jednak często ryby są na tyle małe, że dzieci wypuszczają je do jeziora. Zamiłowanie do tej formy spędzania czasu jest tak duże, że w wyprawach towarzyszą wujkowie.

Zabawa w chowanego czasami jest przenoszona na nieco wyższy poziom. – My najczęściej gramy wieczorami, po ciemku. Wtedy chowam się pod łóżko, a dziadek szuka za pomocą latarki. Sporadycznie przenosiliśmy zabawę na działkę. Od czasu do czasu skrywałem się i śledziłem dziadka – pochwalił się Piotruś.

Dzieci nie chcą zdradzić swojego przepisu na zwycięstwo w chowanego. Podpowiadają, że wiele interesujących kryjówek jest w kuchni. Niezawodne są szafki, to one zmuszają babcie do poddania się. Wnuki zawsze wygrywają.

Babcie oprócz chowanego również bawią się samochodzikami, opowiadają kawały i bawią się z wnukami w łaskotanie. – Muszę przyznać, że to ja jestem bardziej wrażliwa na „gilgotki”. Z babcią często gramy w chińczyka – podkreśliła Ulka. Bardzo popularną grą jest także szukanie par i rzecz jasna karty. Nie trzeba wskazywać konkretnej odmiany (makao, tysiąc remik). Karty to karty. Również nie jest zaskoczeniem, że to wnuki odnoszą zwycięstwo.

Jak można było się spodziewać, babcie były chwalone za swoje umiejętności kulinarne. Wśród śniadań dominowała bułka z serem i szynką. Dzieci bardzo często pomagają w przygotowaniu obiadu.

– Uwielbiam kanapki z nutellą, które robi mi babcia. Ja z kolei pomagam jej sprzątać całe mieszkanie, nawet zamiatam kurze. Również zajmujemy się obiadem, myjemy okna i podłogę, także szykujemy stół dla moich rodziców. Najczęściej robimy zupę grzybową, uwielbiam makaron w formie kwadratów. Babcia używa dla mnie sitka, bo nie lubię suszonych grzybów – opowiadała Inka.

Dziadkowie nie tylko spędzają czas w kuchni na przygotowanie kanapek do przedszkola, ale również rozwijają swoje pociechy przez zabawę. – Gram z dziadkiem w szachy, przy planszy potrafimy spędzić łącznie około dwie godziny. To on mnie nauczył i dobrze mi idzie, bo z nim wygrywam – powiedział Franek. Babcie i dziadki także wymyślają „specjalne zadania”. Najczęściej są to ćwiczenia z liczenia i rysowania.

– Ja lubię swoją babcię za to, że szyje ze mną ubrania dla dziadka. Głównie robimy bluzy i spodnie. Jesteśmy bardzo zgrane, bo w godzinę mamy wszystko przygotowane – pochwaliła się Zosia.

Pociechy bardzo często są zabierane do zoo. Dzieci były pod wrażeniem, że zwierzęta widywane w książkach, nagle znalazły się na wyciągnięcie ręki. Przedszkolaki wyliczyły żyrafę, słonia, tygrysa i lwa.

– Raz pojechaliśmy na ryby, ale ich nie było. Wtedy pojechaliśmy nad jezioro. Razem z babcią i moją siostrą Kają zbudowaliśmy zamek z piasku, udało nam się zrobić nawet fosę. Tak się bawiliśmy, że nie chciało nam się wychodzić z wody – opisała swój wyjazd z dziadkami Maja.

Naturalnie nie zabrakło opowiadań o minionych świętach Bożego Narodzenia. Dzieci chwaliły się prezentami. Z bardziej niecodziennych form spędzania wolnego czasu dowiedzieliśmy się, że wnuki z dziadkami łapią motyle, gra w zabawkowe kręgle i robią ciasta truskawkowe.

Dzieci w przedszkolu przygotowują się na występy, uczą się piosenek i wykonują laurki czy kalendarze. Niektórzy mają w planach zrobienie prezentu, ale co konkretnie, to jest już tajemnica najmłodszych.

Niestety część dziadków „jest już w chmurkach”, takie stwierdzenie padło z ust kilku przedszkolaków. Wtedy tym ważniejsze są wspomnienia i pamięć o najbliższych. Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby wrócić do wielu anegdot. Nadal z tyłu głowy są wspólne przejażdżki, wieczory przy ognisku, wyjścia na mecze, ale też rozwiązywanie krzyżówek i pomoc w domu. O ile jest to możliwe, warto wybrać się na cmentarz i tam podziękować im za wszystko.