Jak to pięknie... w uszach zgrzyta

Mamy zatem w każdym praktycznie mieście w najstarszej jego części ulice Długą, Krótką, Wąską, Szeroką, etc. Repertuar w tej mierze dość ograny, ale - wbrew pozorom - nie do końca wykorzystany.

W centrum miasta, pochodzącym przeważnie już z nowszych czasów, ulice przybierają nazwy ważnych postaci historycznych, działaczy politycznych, pisarzy, dat czy rocznic. Na osiedlach, bliższych czy też bardziej odległych od centrum, zaczynają pojawiać się patroni lokalni, a także nazwy przyrodnicze, czerpiące obficie z nazewnictwa faunistycznego, florystycznego, geograficznego, historycznego...

CZYTAJ TEŻ:Bydgoszczy przybywa nazw nabrzeży, placów, parków i skwerów, które trudno skojarzyć i zapamiętać

Pół biedy, póki udaje się taki stan konsekwentnie zachowywać. W demokracji jednak już się pojawiły, a mnożyć się jeszcze będą bardziej, apele różnych środowisk, grup społecznych i zawodowych czy też pojedynczych ludzi o nadanie nazw ważnych dla tych osób ulicom, rondom, placom, parkom, nabrzeżom, przesmykom itp. elementom miejskiej sieci. Każdy ma bowiem swoje priorytety.

Efektem polityki ulegania takim głosom może być to, że nazwy w uszach będą zgrzytać i brzmieć nawet dla „swojaków” obco, a przyjezdnych dziwić. Już dziś w Bydgoszczy mało kto zna nazwiska lokalnych patronów osiedlowych ulic. Ale to proces nie do powstrzymania. Bo kto nie chciałby mieć „swojej własnej” ulicy?