Gra w donosy

Trzy pytania do dr hab. Wojciecha Polaka

1. „Głos Uczelni” opublikował Pana obszerne sprawozdanie z wycieczki w głąb teczki profesora Kryszaka. Czy któryś z donosów naukowca wstrząsnął Panem?

<!** Image 1 align=left alt="Image 48568" >Raczej nie. Przynajmniej nie w takim stopniu, w jakim wstrząsnęła mną sama wiadomość, że profesor Kryszak świadomie i dobrowolnie współpracował z SB.

2. W Pana tekście jest sprzeczność. Najpierw pisze Pan o swoistej grze, jaką Kryszak miał prowadzić z SB, przekazując informacje powszechnie znane i mało istotne. Potem poddaje pan te przypuszczenia w wątpliwość, zastanawiając się skąd tak wysokie i regularne wypłaty pieniężne dla rzekomo nieprzydatnego współpracownika...

<!** reklama right>Ta sprzeczność jest pozorna. Piszę wyraźnie, że w początkowym okresie, jeszcze w latach 60. donosy Kryszaka były bardzo szkodliwe. Odnosi się natomiast wrażenie, że później, w latach 70. i 80., Kryszak stara się nie mówić wszystkiego, nie pogrążać ludzi, na których donosi. Nie oznacza to jednak, że wśród tych nowszych donosów nie ma i takich, które obciążają Kryszaka w sposób znaczący.

3. Opublikowany tekst to pierwsza część Pańskiego opracowania. Czego będzie dotyczyć kolejna odsłona?

Skupię się na planach, jakie SB powzięło wobec Kryszaka w drugiej połowie lat 70. Koncepcja zakładała wykorzystanie kontaktu do rozpracowania środowisk emigracyjnych w Londynie. Będzie też o tym, jak SB starało się ułatwić Kryszakowi pracę naukową.

Dr hab. Wojciech Polak, prof. UMK, jest kierownikiem Zakładu Systemów Politycznych Instytutu Politologii UMK