Piotr Gliński, wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego | ***
Kieruje jednym z najtrudniejszych resortów. Bo artyści gremialnie i otwarcie jako środowisko występują przeciwko rządowi PiS. W wielu sprawach potrafi zachować zdrowy rozsądek (aktywnie zabiega o doprowadzenie do odblokowania polskich ekshumacji i upamiętnień na Ukrainie), ale również wdaje się w całkowicie bezsensowne starcia (Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku). Po kompromitacji szefowej PISF słusznie doprowadził do jej zwolnienia, prawdziwym testem będzie wybór jej następcy.
Mariusz Błaszczak, minister spraw wewnętrznych i administracji | ***
Choć jest sprawnym ministrem i właściwie można go mocno chwalić, to politycznie absolutnie obciążają go wydarzenia w komisariacie we Wrocławiu i śmierć Igora Stachowiaka. Jeśli w XXI wieku polska policja wyczynia takie rzeczy, a później robione jest wszystko, żeby „skręcić” sprawę, to minister odpowiadający za policję odpowiada za to głową.
Antoni Macierewicz, minister obrony narodowej | **
Sukcesem, nawet jeśli wypracowanym przez poprzedników, był szczyt NATO oraz stworzenie Wojsk Obrony Terytorialnej. Ale na innych polach minister przegrywa bitwę za bitwą. Przede wszystkim leży program modernizacyjny armii (co dalej z zakupami śmigłowców, okrętów, dronów), mocno dyskusyjne są jego decyzje kadrowe. Opuszczają go nawet ludzie prawicy (Szeremietiew, Polko). Prowadzi katastrofalną politykę medialną.
Witold Waszczykowski, minister spraw zagranicznych | ****
Ma duży temperament publicystyczny, który nieraz wpędził go w kłopoty, ale jeśli pominąć jego wystąpienia w mediach, to może się pochwalić przede wszystkim bezapelacyjnym sukcesem, jakim była wizyta w Warszawie Donalda Trumpa, który mocno potwierdził amerykańskie gwarancje bezpieczeństwa w ramach NATO, oraz wyborem Polski na niestałego członka Rady Bezpieczeństwa ONZ. Jest niestrudzony i aktywny na arenie międzynarodowej.
