Diabeł, anioł i więzienie

<!** Image 1 align=left alt="http://www.express.bydgoski.pl/img/glowki/warta_ryszard.jpg" >Więzienie jak hotel, z rachunkiem za pobyt? Diabełek, który zawsze łasy jest na populistyczne pomysły, podpowiada, że idea jest znakomita. Przecież więzienia pełne są delikwentów, którzy biją nas, okradają, czasem nawet mordują, a gdy szczęśliwie wpadną, to my, szarzy podatnicy, musimy jeszcze płacić na ich wikt, opierunek i resocjalizację. Z jakiej racji ci, którzy uczciwie pracują, mają płacić na tych, którzy przyzwoitą robotą gardzą? Jednak aniołek - patron racjonalnego myślenia uspokaja, że owszem, płacimy z naszych podatków na skazanych przestępców, ale w końcu mamy w tym interes. Przecież dla naszego dobra powinno się izolować ludzi, którzy mogą nam zagrozić i - w szerszym znaczeniu - opłaca się nam, żeby prawo było prawem, a ci, którzy je łamią, ponosili za to karę.

Na pewno za to nie opłaca się i żaden w tym społeczny interes, by więzienia służyły do wpuszczania skazanych w pętle zadłużenia. A tak właśnie musi się skończyć obowiązek płacenia w sytuacji, gdy jedynie drobny odsetek osadzonych ma szanse na pracę.

<!** reklama right>Nie znaczy to oczywiście, że dziś wszystko jest w porządku i więziennictwo musi tyle kosztować. Absurdem jest trzymanie całymi latami ludzi w aresztach, w oczekiwaniu na zakończenie ślimaczących się śledztw. Idiotyzmem jest np. wsadzanie alimenciarzy za to, że nie płacą, bo siedząc i tak nie zapłacą. Lepiej jest nękać ich np. zabieraniem prawa jazdy czy skutecznym wchodzeniem na majątek i dochody. Marnowaniem pieniędzy jest trzymanie w drogich więzieniach ludzi, których wystarczy pilnować za pomocą środków elektronicznego dozoru. Tylko że wszystko to wymaga głębokiej reformy całego polskiego systemu prawnego i penitencjarnego. A to bardziej skomplikowane niż wprowadzenie rachunków.