Bydgoski „Mechanik” ma 105 lat

Komplementujące berlińskiego twórcę dzieła komentarze towarzyszące uroczystości, dowodziły potrzeby podniesienia intelektualnej rangi Bydgoszczy. Ta, w owych czasach, utożsamiana była z uniwersytetem lub akademią. Choć zabiegi o powołanie szkoły wyższej czyniono już na przełomie XIX i XX wieku, do rzeczywistych prac nad projektem przystąpiono na początku wieku XX.

Ostatecznie 15 stycznia i 27 lutego 1908 roku podpisano umowy finalizujące kilkudziesięcioletnie starania. Tym samym zdecydowano o powstaniu akademii kształcącej artystów i rzemieślników dla sześciu wschodnich prowincji monarchii pruskiej. Zakładano, że będzie to pierwszy krok w powołaniu nad Brdą uniwersytetu, zaś nowa uczelnia stanowić ma zalążek kierunków artystycznych. Na miejsce szkoły wybrano pusty plac przy ówczesnej ulic Berlińskiej 11.

Wraz z rozpoczęciem nowego roku szkolnego, 2 października 1911 roku otwarto w Bydgoszczy trzecią uczelnię o profilu artystycznym. Obok, istniejącego od roku 1904 Bydgoskiego Konserwatorium Muzycznego ( Bromberger Konserwatorium der Musik) i Wyższej Szkoły Muzycznej (Bromberger Hochschule fȕr Musik ), zainaugurowała działalność Cesarsko Królewska Szkoła Rzemiosł i Przemysłu Artystycznego ( Kȍnigliche Preussische Handwerker und Kunstgewerbeschule).

Konsekwentnie dopominający się o zmianę pozycji szkoły miejscowi zapaleńcy, osiągnęli sukces w roku 1916. Od tej pory Bydgoszcz stała się miastem akademickim w pełnym znaczeniu, bowiem uczelnię przekształcono w Akademię Przemysłu Artystycznego (Kunstgewerbeakademie).

Kiedy w roku 1920 Bydgoszcz wróciła w granice Rzeczypospolitej obok, mających status uczelni wyższych, konserwatoriów muzycznych istniały tu dwie uczelnie wyższe. Na dzisiejszym placu Weysenhoffa Akademia Rolnicza i przy ul. św. Trójcy Akademię Przemysłu Artystycznego.

Obie szybko przestały istnieć. Pierwszą przeniesiono do Cieszyna, drugą w szkolnym 1923/1924 przekształcono w Państwową Szkołę Przemysłową, w której powołano wiele kierunków.

Pierwsza, oficjalna nazwa Szkoły rozpoczynającej życie w roku 1945 przy ul. Św. Trójcy, to Państwowe Średnie Szkoły Techniczne. Główny ciężar odtworzenia szkoły technicznej w powojennej Bydgoszczy wziął na siebie, dzisiejszy patron, inż. Franciszek Siemiradzki.

W roku 1951 r. szkoła przekształca się w Technikum Mechaniczno-Elektryczne. Pod tą nazwą istnieje do roku 1975. O tej pory jest to Zespół Szkół Mechanicznych nr 1 im. inż. Franciszka Siemiradzkiego. Mimo, że w latach 1945-2010 ukończyło ją ponad 10,500 absolwentów Szkoła, ciesząca się niezmiennie ogromną popularnością, nie nadążała z kształceniem kadr dla stale rozwijającego się przemysłu. Przyjmowała rokrocznie jedynie część chętnych. Obecnie kształci w kierunkach technik mechanik lotniczy, technik awionik, technik mechanik, technik informatyk, technik mechatronik.

Jak dawniej i dziś, absolwenci, doskonale przygotowani do wykonywania wyuczonych zawodów, znajdują bez problemów zatrudnienie. Nie ma w regionie liczącego się przedsiębiorstwa, w którym nie zajmowaliby kierowniczych stanowisk. Są posłami, senatorami, ministrami, wojewodami, prezydentami miast, profesorami wyższych uczelni, prezesami, dyrektorami. Są nade wszystko znakomitymi fachowcami.

Jutro obchodzić będą Jubileusz 105 - lecia swojej Alma Mater. Tradycyjnie po nabożeństwie w kościele św. Trójcy, spotkają się w Operze Nova, potem, w kolorowym korowodzie ulicami miasta przejdą do szkoły. Na spotkanie z dawnymi czasami, ze świadomością, że są gdzie są tylko dlatego, że kiedyś mieli zaszczyt nosić tarczę i czapkę TEJ SZKOŁY.