Boski plan

<!** Image 1 align=left alt="http://www.express.bydgoski.pl/img/glowki/reszka_jaroslaw.jpg" >„Ksiądz pana wini, pan księdza, a nam prostym zewsząd nędza” - utyskuje wójt, reprezentant stanu trzeciego, w „Krótkiej rozprawie” Mikołaja Reja. Minęły wieki, rzeczpospolite, a stany trwają. Tak zwane giertychowskie „trójki” miały spore, nie tylko propagandowe poparcie, ale do kursowania po szkołach nie palili się ani prokuratorzy, ani policjanci, ani wreszcie oświatowi urzędnicy. Cóż, pan kazał, nadzór, czyli stan drugi, musiał...

Potem usłyszeliśmy, że „trójki” nie dogrzebały się w szkołach niczego, o czym by wcześniej nie wiedzieli nauczyciele i rodzice. W pewnym sensie odkrywcze mogło być jedynie określenie rozmiaru niepokojących zjawisk. Aby poznać rozmiar, trzeba było z kolei dane zestawić i podsumować. I do tych, czysto buchalteryjnych, prac nikt się nie palił, lecz znów pan kazał, więc stan drugi musiał. Następnym krokiem po zdiagnozowaniu i oszacowaniu zagrożenia jest opracowanie programów naprawczych, czyli tak naprawdę zadanie najtrudniejsze i wymagające najwyższych kwalifikacji, wyższych niż umiejętność słuchania ze zrozumieniem, sporządzania notatek oraz liczenia w słupkach. To właśnie zadanie spada teraz na barki stanu trzeciego, czyli nauczycieli, którym zapewne dyrektorzy szkół wrzepią prace nad programem.

Widzę już komputery pęczniejące od genialnych pomysłów na to, jak sprawić, by uczennice nie pokazywały pępków i nie tylko, uczniowie nie zaciskali dłoni w kułak, jak pozbyć się dilerów z korytarzy i boisk, papierosów z toalet, piwa z dyskotek i biwaków, pornografii z twardych dysków, pedofilów z Gadu-Gadu, przekleństw i kłamstwa z języka. Ech, bosko jest pracować nad takim niemal boskim planem naprawczym. Stan trzeci musi być teraz w stanie łaski i euforii.