Będzie grała

<!** Image 1 align=left alt="Image 25639" >Świat żyje już mistrzostwami w piłce nożnej. My również. Wszak nasi dzielni chłopcy będą na nich i obiecują, że dopóki piłka w grze... itd., itp. Abstrahując od futbolu, my, Polacy, Naród Wybrany, bez przerwy staramy się być mistrzami świata w konkurencjach, w których inni nie startują, bo nie przyszłyby im one w ogóle do głowy. No tak, ale my jesteśmy krajem wyjątkowym, co bez przerwy podkreślamy. Obecnie w Polsce trwają zawody we wrzucaniu granatów do szamba. Wygrywa ten, który jest najmniej łajnem ochlapany. Wielokrotnie pisaliśmy, że taka zabawa w lustrację, jaka toczy się w Polsce, do niczego dobrego nie prowadzi. Są dwa wyjścia: albo otworzyć do końca wszystkie archiwa i przeciąć ten wrzód, albo je zniszczyć i o nich zapomnieć. Lustracja ograniczona, wybiórcza pozostawi po sobie jedynie frustrację, zażenowanie i niesmak. Inną naszą specjalnością, można by nawet rzec, że wizytówką, jest obłuda i hipokryzja. Politycy prześcigają się w walce o tytuł największego obłudnika i hipokryty. Jeszcze wczoraj takie PiS nienawidziło Samoobrony, a już dziś to najwięksi przyjaciele. Jeszcze pół roku temu SLD nie wiedział, jak uzdrowić polską gospodarkę, służbę zdrowia, jak zlikwidować bezrobocie, a dziś ma recepty i programy na każdą okazję. Jeszcze parę miesięcy temu PO o PiS-ie mówiła „nasz naturalny partner, nasi przyjaciele”, by teraz traktować partię Kaczyńskich jak największego wroga. To tylko kilka sztandarowych przykładów. Na koniec kilka słów o naszej ulubionej grze w durnia. Od lat ten jest mistrzem, kto akurat sprawuje władzę. Chęć robienia z Polaków durniów jest ponadpartyjna i ponadustrojowa. Na szczęście, co widać na przykładzie lekarzy i pielęgniarek, społeczeństwo zaczyna mieć dość uprawiania tej konkurencji i stanowczo mówi: NIE! Coraz więcej ludzi w Polsce ma serdecznie dość tych kretyńskich gier władzy ze społeczeństwem. Tego życia przeszłością, kłamstwa, obłudy, niedotrzymywania obietnic wyborczych i robienia z ludzi wariatów. Nie trzeba być prorokiem, żeby wiedzieć do czego to doprowadzi. Władza udaje, że tego nie widzi i, jak to jest w naszym zwyczaju, orkiestra będzie grała do końca.